Niezależne i aktywne towarzysze człowieka
Psy pierwotne, określane również jako psy naturalne, to protoplaści kolejnych ras. Nie wiemy dokładnie, kiedy się pojawiły, ale przyjmuje się, że pierwsze, prehistoryczne psy zaczęły towarzyszyć ludziom już 40 tysięcy lat temu. Do tej grupy należą rasy takie jak alaskan malamute, akita inu, basenji, łajka jakucka, samoyed, husky syberyjski, shar pei i shiba inu.
Cechy charakterystyczne psów pierwotnych to silna budowa fizyczna i wytrzymałość. Malamuty czy husky służyły człowiekowi w zimnych regionach, gdzie ciągnęły sanie z towarami. Musiały umieć współpracować w grupie pod przewodnictwem handlarza-maszera, aby dostarczać ładunki w kolejne miejsce. W tym czasie były karmione przez człowieka, ale gdy wypełniły swoje zadanie, były puszczane swobodnie i musiały radzić sobie same. Malamuty, gdy dopadały zwierzynę, uśmiercały ją, czyli zamykały łańcuch łowiecki. To psy, które lubią polować i są niezależne. Ta ostatnia, bardzo ważna cecha może się jednak okazać problematyczna dla opiekunów. Malamuty mają dużą potrzebę zwiedzania, eksplorowania i wyszukiwania zapachów zwierząt, na przykład myszy czy wiewiórek. Jeśli nie pomożemy psu zaspokoić jego potrzeb, może odczuwać frustrację i próbować „na własną łapę” organizować sobie atrakcje.
Psy pierwotne są dla osób aktywnych, które docenią niezależność oraz zapewnią zwierzęciu ruch i możliwość eksplorowania. Opiekun psa pierwotnego musi umieć zaakceptować jego samodzielność, która często bywa interpretowana jako nieposłuszeństwo, a jednocześnie nie poddawać się i pracować ze swoim podopiecznym, aby kontrolować jego popędy łowieckie.
Rady na ewentualne problemy: Nie bez przyczyny mówi się, że warto mieć ze sobą pełny portfel, gdy na wsi idzie się na spacer z husky. Jeśli taki pies dopadnie kurę, od razu ją zabije. Oczywiście naszym obowiązkiem jest do tego nie dopuścić. Trenujmy z psami hasła zatrzymania się, czekania na nas, przywołania. Pamiętajmy, że w lesie nasz pies może stanowić zagrożenie dla dzikich zwierząt. W czasie wypraw pomocna może się okazać długa linka, dzięki której pies będzie mógł eksplorować, ale nie ucieknie i nie zaatakuje innych zwierząt. Dla ras pierwotnych duże znaczenie ma obrona dostępu do cennych dla nich rzeczy, na przykład gryzka, miski czy kości – to psy, które musiały niegdyś polować i zdobywać pożywienie, aby przeżyć.